تراضی و توافق متقابل دو نفر ( یا دو طرف ) به منظور ایجاد اثر حقوقی معین  که به صورت یکی از عقود معین نباشد ( ماده ۵٠١ قانون مدنی ) مراضات ممکن  است بصورت عقود لازم باشد و ممکن است به صورت عقود جائز بوده باشد ( و به  همین جهت فرق آن با صلح دشوار است ) و نیز ممکن است به صورت عقود معیّنه  باشد و یا بصورت عقود غیر معیّنه. انتقاد_چون فقها ( و قانون مدنی ) عقد  صلح را بطور کلی عقد لازم دانسته اند برای توافق هایی که جائز ( نه لازم )  هستند محتاج به استعمال کلیه مراضات شده اند و اگر ملیت لزوم عقد صلح محل  خدشه باشد دیگر با داشتن هنوان صلح، حاجت به استعمال مراضات مورد بحث دقیق و  قابل توجهی واقع نشده است.