سوره ی مبارکه اعراف - آیه 32 :

بگو : زينت‏هاى خدا و روزى‏هاى پاكيزه‏اى را كه براى بندگانش پديد آورد ، چه كسى حرام كرده ؟ ! بگو : اين  [زينتها و روزى‏هاى پاكيزه]  در زندگى دنيا براى كسانى است كه ايمان آورده‏اند  [البته اگر چه غير مؤمنان هم با آنان در بهره‏ورى شريكند ، ولى]  در قيامت فقط ويژه مؤمنان است ؛ ما اين گونه آيات خود را براى گروهى كه اهل دانش و بصيرت‏اند بيان مى‏كنيم .

امیرالمومنین علی - علیه السلام

- باید برای برادر مومن خود زینت کنید ، چنانچه از برای بیگانه زینت می کنید وقتیکه می خواهید شما را به نیکوترین هیئتی ببیند.

- حق تعالی جمعی را خلق کرده است که برای شفقت ، بر ایشان دنیا را تنگ کرده است و محبت دنیا را از ایشان برداشته است. پس به سوی آخرت ، که حق تعالی ایشان را به سوی آن خوانده ، راغب گردانیده است. ایشان بر تنگی معاش و مکروهات دنیا صبر می کنند و مشتاق هستند به آنچه نزد خدا از کرامت ابدی ، جان خود را در راه رضای خدا باخته اند و آخر کار ایشان ، شهادت است. پس در آخرت ، خدا از ایشان خوشنود باشد و می دانند که مرگ راهی است که همه را در پیش است. پس توشه ای برای آخرت خود اندوخته اند و طلا و نقره جمع نکرده اند و جامه های بزرگ می پوشند و به قوت ضروری قناعت می کنند و زیادت ها را در راه خدا می دهند که توشه ی آخرت ایشان باشد و از برای رضای خدا با نیکان دوستی می کنند و از برای خدا با دشمنان دشمنی می کنند. ایشانند ؛ چراغ های راه هدایت . و ایشانند متنعّم به نعیم آخرت.

یوسف بن ابراهیم : به خدمت امام حسین - علیه السلام - رفتم و جامه های خز پوشیده بودم. پرسیدم که نظرشان در مورد این لباس چیست؟ فرمود : باکی نیست. بدرستیکه ، چون امام حسین - علیه السلام - شهید شد ، جامه ی خز پوشیده بود.

امام جعفر صادق - علیه السلام

- هرگاه خدا نعمتی به بنده ی خود کرامت فرماید و اثر آن نعمت بر او ظاهر شود ، او را دوست خدا می نامند و یادکننده ی نعمت پروردگار خواهد بود. و اگر بر او ظاهر نشود ، او را دشمن خدا می نامند و تکذیب کننده ی نعمت پروردگار خواهد بود.

- هرگاه حق تعالی نعمتی به بنده کرامت فرماید ، دوست می دارد که اثر آن نعمت را بر او ببیند.

- حق تعالی زینت و اظهار نعمت را دوست می دارد و ترک زینت و اظهار بدحالی را دشمن می دارد. دوست می دارد که اصر نعمت را در بنده ی خود ببیند ؛ به اینکه جامه ی خود را خوشبو دارد ، خانه را نیکو دارد ، ساحت های خانه را جارو کند ، تا جائیکه ، چراغ را پیش از غروب آفتاب روشن کردن ؛ فقر را ذایل و روزی را زیاد می کند.

سفیان ثوری که از مشایخ صوفیه است به مسجد الحرام آمد. دید که حضرت امام جعفر صادق - علیه السلام - نشسته و جامه های پر قیمت نیکو پوشیده است. گفت : والله بروم و او را بر این جامه ها سرزنش کنم. پس نزدیک آمد و گفت : ای پسر رسول خدا ؛ والله که پیامبر چنین جامه ای نپوشیده و هیچ یک از پدرانت چنین جامه ای نپوشیده اند. حضرت فرمود : حضرت رسول در زمانی بودند که روزی بر مردم تنگ بود و امروز روزی بر مردم فراخ است. سزاوارترین مردم به صرف کردن نعمت های خدا نیکانند . پس آیه ی 32 سوره اعراف را خواند که گذشت و فرمودند که ما سزاوارترین مردم هستیم به تصرف کردن در آنچه خدا عطا کرده است. ای ثوری ، این جامه را که پوشیده ام ، برای مردم پوشیده ام. پس دامن جامه را بالا کردند و به او نشان دادند جامه ی گنده ای را که در زیر پوشیده بودند و فرمودند : جامه ی پایین را برای لذت نفس خود پوشیده و جامه ی بالا را برای فریب دادن مردم پوشیده ام.

امام رضا - علیه السلام - در تابستان بر روی حصیر می نشستند و در زمستان بر روی پلاس. و در خانه جامه های بزرگ می پوشیدند و چون بیرون می آمدند ، برای مردم زینت می کردند.

از عبدالله بن هلال منقول است که عرض کردم به امام رضا - علیه السلام - که چه بسیار خوش می آید مردم را از احوال کسانی که طعام های بد مزه و ناگوار می خورند و جامه های گنده می پوشند و اظهار شکستگی و خشوع می نمایند. فرمود : مگر نمی دانی که حضرت یوسف پیغمبر و پیغمبر زاده بود و قباهای دیبای طلاباف می پوشید و بر مجالس آل فرعون می نشست و حکم در میان مردم می کرد و مردم را با لباس او کاری نبود و از او عدالت در حکم می خواستند. و امام می باید که آنچه گوید راست گوید و هرگاه وعده کند ، وفا کند و حکم به عدالت کند. خدا ، حلال را بر کسی حرام نکرده است و آیه ی 32 سوره اعراف را تلاوت فرمودند.