کسی که به حکم قانون اختیار دیگری یا دیگران را در قسمتی از امور دارا می  باشد، خواه در امور خصوصی، مانند ولایت پدر و جد نسبت به صغیر و خواه در  امور عمومی، مانند اختیار هر یک از کارمندان دولت در حدود شغل خود. به همین  جهت، هر یک از کارمندان دولت را در فقه والی و جمع آن ها را ولادت ( به  ضمّ واو ) می گفتند.